CO MNIE WKURWIA (Odcinek 5 - Tarcza)

Czy warto się dystansować do ludzi i świata?

Z każdym dniem coraz bardziej się przekonuje, że naprawdę warto. I niestety zawsze doświadczam tego osobiście. A może po prostu jestem nieprzystosowany do życia w społeczeństwie...i ściąganie tarczy dystansu w moim przypadku kończy zawsze się problemami pełnymi nieporozumień i niezrozumienia.
A niby się mówi: "bądź sobą!","bądź otwarty!", tylko, że jakimś dziwnym trafem zawsze wychodzi to na gorsze, niż pozostanie obojętnym na ludzi i sytuacje. Także, niech ktoś mi powie, na chuj się w ogóle otwierać, być szczerym i krytycznym kiedy trzeba, kierować się w życiu jakimiś wytycznymi, kiedy i tak później zostaniesz uznany za krętacza, który egoistycznie dąży tylko do swoich celów i tak naprawdę w dupie ma dobro innych. I bądź tu kurwa prawdziwy.
O wiele łatwiej jest żyć przez całe życie w masce i udawać kogoś kim się nie jest, a resztę zachować dla siebie, bo w życiu i tak się to nie przyda, a tylko narobi zajebistych problemów.
Równie dobrze można po prostu zdystansować się do otaczającego świata i mieć na wszystko konkretnie wyjebane. Wtedy człowiek żyje sobie bezproblemowo i taką postawą chyba najlepiej się kierować. I to jest też powód dlaczego ten blog nazywa się tak, a nie inaczej.

No dobra, to czy jest w ogóle sens zdejmować "tarczę"?

Mimo wszystko jestem jakimś pojebanym idealistą i uważam, że zawsze jest sens. Wiele osób już przywykło do życia wbrew sobie, ukrywając swoją prawdziwą tożsamość. Może i tak jest łatwiej i lepiej. Ale czy napewno? Napewno zawsze warto spróbować być tym idealistą, ale koniec końców i tak zaczniesz mieć na wszystko wyjebane.